Jest to Centrum Kultury Kaoze, duży ośrodek z 4 dużymi pomieszczeniami ze scena -bo w Rutshuru żyje bardzo dużo ludzi.  A choć jeszcze do oficjalnego otwarcia i zakończenia prac daleko, to jednak juz teraz widać, ze było warto i było, dla kogo budować.
Jak zapewne Wam wiadomo, w rejonie Wielich Jezior, a szczególnie w naszym rejonie Rutshuru, gdzie od 13 lat toczyła się wojna, dane nam było przeżyć trudne chwile: strzelaniny napady, ucieczki, bombardowanie i wszystkie źle uroki związane z wojną. W tym właśnie czasie, przy współpracy z I LO w Mielcu powstała idea wybudowania jakiegoś ośrodka dla młodzieży zmęczonej wojna. Bo przecież miejscowi ludzie, wraz z nami siostrami żyli w tej właśnie, a nie innej rzeczywistości, zdani na łaskę i niełaskę danej chwili: w przerwach ciszy i względnego spokoju wracali do domów, do szkol, do pracy na polach. Zycie przerywane hałasem jadących czołgów i śpieszących się dużych ciężarówek z wojskiem, toczyło się swoim torem. Potem się słyszało huk bomb i widzialo rannych wojskowych lub cywilów zwożonych do szpitala. I ludzie biegli do kościoła na adoracje i głośno śpiewaliby zagłuszyć dochodzące z zewnątrz glosy wojny. I zagłuszyli – miejmy nadzieje na stale - wszyscy ludzie, którym Rutshuru jest na wyciągniecie reki, bo można je dosięgnąć modlitwa i uspokoić zwichrzone fale morza, które zalewają gdzieś tam współbraci w wierze.
Grand Merci za modlitwę, bo mogę pisać o wojnie trwającej 13 lat w czasie przeszłym z nadzieja na trwały pokój. Tu i tam słychać o jakichś napadach, zamieszkach, ale ogólnie, dzięki Bogu, życie wraca do normy.
Dlatego tez juz miesiąc temu odbyło się poświecenie Centrum przez ks. Biskupa Faustyna Ngabu. Poświęcenie to było związane z uroczystością bierzmowania młodzieży.
 Od tego czasu, choć jeszcze trwają prace i Centrum nie jest całkowicie wykończone, zaczęły się odbywać różne spotkania tematyczne, projekcje filmów. Młodzież ćwiczy sztuki teatralne i grupy muzyczne przygotowują koncerty. Zaczynają się tworzyć różne zespoły pracy: np. studentów socjologii, którzy będą robili raz w miesiącu spotkania dla rodziców na temat przemocy, tradycji, obyczajów, itp. Młodzież z Instytutu przygotowuje sztukę teatralna po angielsku. Co tydzień odbywa się spotkanie ewangelizacyjne dla Instytutu. Są planowane spotkania różnotematyczne: literatura, filozofia, religie, itp. Jest juz przygotowywany konkurs biblijny dla wszystkich poziomów oraz quizy wiedzy ogólnej. W listopadzie afrykańskie rodzynki okupowały cale Centrum (obchodziły dzień dziecka!).
Chłopcy ćwiczą rap i wpletli w swój repertuar ewangelizacje Konga i historie pierwszego Księdza Zairu: Stefano Kaoze, którego uczyniliśmy patronem naszego Centrum. Jest planowane przy Centrum założenie 3 grup Kaoze (dzieci, młodzież i dorośli), które pogłębiłyby Jego duchowość i rozpowszechniły Jego kult oraz które by reprezentowały Centrum Kaoze. Może z czasem dojdzie do jego kanonizacji – co dałby Bóg, bo przecież jest to pierwszy owoc wiary w byłym Zairze (obecne RDC) i z historii jego życia mozna wyczytac, ze Stefano Kaoze był człowiekiem miłym Bogu i kapelanem według serca Bożego. Myślimy tez nad założeniem Radia regionalnego z dobrymi programami. Potrzebna by była tez sala z komputerami.
 Jak widać zamierzeń i planów oraz utalentowanych ludzi i dobrych chęci nie brakuje. Ludzie czuja, ze budynek jest do ich dyspozycji i ze mogą być w nim aktorem, założycielem, twórca. Potrzebnych by było jeszcze trochę ludzi dobrej woli, którzy by nam pomogli w zorganizowaniu i doprowadzeniu do końca tego dzieła, bo choć Kongolijczycy maja dobre serca i hojna rękę (zazwyczaj dziękują za jakąś pomoc czy przysługę ponad ich możliwości) to jednak wojna ich pozbawiła dosłownie wszystkiego i wiele rodzin zaczyna od zera. Ze tez wspomnę tu o wciąż obowiązujących opłatach w szkole na wszystkich poziomach, co czyni to społeczeństwo wciąż bardzo biednymi, a w dodatku są to zazwyczaj bardzo wielodzietne rodziny.

To tak pokrótce o wdzięczności Wszystkim Ludziom dobrej woli oraz o nadziejach Centrum Cultury Kaoze. Każdemu, kto przyczynił się do jego powstania, niech dobry Bóg stokrotnie wynagrodzi.
Te 3 nowopowstałe przy Centrum grupy Kaoze, będą miały miedzy innymi za zadanie pamiętać nieustannie w modlitwie za wszystkich Dobroczyńców.

Niech wam Wszystkim dobry Bóg błogosławi.
   

z wdzięcznością i serdecznym siostrzanym pozdrowieniem
z kraju żyjącego nadzieja na lepsze jutro
s. Grażyna Wojnowska (Pallotynka)