Wspaniałym przykładem misjonarza, którego nie są w stanie zatrzymać żadne trudności jest św. Maksymilian Kolbe, franciszkanin, założyciel Niepokalanowa.
Podczas uroczystej beatyfikacji Maksymiliana Marii Kolbego, która odbyła się w Rzymie, papież Paweł VI przybliżył jego postać:
„Urodził się on w Zduńskiej Woli w pobliżu Łodzi 8 stycznia 1894 r. Wstąpił do Seminarium ojców Franciszkanów w 1907 roku. Następnie został wysłany do Rzymu, gdzie studiował na Gregorianum oraz Seraficum. Będąc jeszcze studentem, założył Milicję Niepokalanej. Wyświęcony na kapłana 28 kwietnia 1918 r. wrócił do Polski i rozpoczął swój apostolat Maryjny, zakładając miesięcznik «Rycerz Niepokalanej», który z czasem osiągnął milionowy nakład. W 1927 roku założył Niepokalanów, ośrodek życia religijnego i apostolstwa prasy. W 1930 roku udał się do Japonii, gdzie założył podobny ośrodek życia. Powróciwszy ostatecznie do Polski, oddał się działalności apostolskiej poprzez publikacje religijne. Druga wojna światowa zastała go na kierowniczym stanowisku jednego z największych zakładów wydawniczych w Polsce. Aresztowany 19 września przez Gestapo, został wywieziony najpierw do obozu w Lamsdorf w Niemczech, później do tymczasowego obozu koncentracyjnego w Amtitz. Uwolniony 8 grudnia 1939 roku, wrócił do Niepokalanowa, aby podjąć nieprzerwaną działalność. Ponownie aresztowany w 1941 roku, został osadzony na Pawiaku w Warszawie, a następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Oddał życie za nieznanego człowieka, skazanego na śmierć w bunkrze głodowym w odwet za zbiegłego więźnia. Zaopatrzył on na śmierć skazanych i 14 sierpnia 1941 roku, w samą wigilię Wniebowzięcia Matki Bożej, został dobity zastrzykiem fenolu. Ciało jego zostało spalone w krematorium” (Paweł VI, homilia podczas beatyfikacji o. M. Kolbe, 17 X 1971 r.).
O. Maksymilian Kolbe cały świat pragnął zdobyć dla Niepokalanej. Nie tylko chciał odnowić życie religijne w swej Ojczyźnie, ale myślał również o zdobyciu dusz dla Chrystusa i Maryi w dalekiej Azji. Zostawił Niepokalanów 26 lutego 1930 r. by udać się wraz czterema braćmi zakonnymi do Japonii. Po dotarciu do Nagasaki, pokonując wielkie trudności o. Kolbe rozpoczął pracę wydawniczą. Po trzech miesiącach miał już drukarnię i dom. Jeszcze w tym samym roku wydał Rycerza Niepokalanej w języku japońskim. Apostolstwo zaowocowało pierwszymi powołaniami zakonnymi. W 1931 r. o. Maksymilian Maria Kolbe przyjął do wspólnoty pierwszego Japończyka i nadał mu imię Maria. Jeszcze tego samego roku nabył pod klasztor dziki stok góry, gdzie powstał japoński Niepokalanów (Mugenzai no Sono – Ogród Niepokalanej). W 1934 r. mógł poświęcić już nowy kościół i wrócić dwa lata później do kraju.
