Ojciec Marian Żelazek SVD, apostoł trędowatych w Indiach, urodził się 30 stycznia 1918 r. w Polędziu k. Poznania. Był siódmym dzieckiem z czternaściorga potomstwa Stanisława i Stanisławy z d. Szymkowiak. Już w młodości odczuł powołanie do kapłaństwa i pracy misyjnej. Po ukończeniu gimnazjum w 1932 r. wstąpił do Niższego Seminarium Księży Werbistów w Górnej Grupie. W maju 1940 r. został aresztowany wraz z innymi werbistami i wywieziony do VII Fortu w Poznaniu, a następnie do obozu koncentracyjnego w Dachau. Pięć lat przebywał w obozie koncentracyjnym w Dachau, gdzie zrodziło się w nim pragnienie naprawiania świata poprzez czynienie dobra. W swoich wspomnieniach pisał: „Jako kleryk w koncentracyjnych obozach Dachau i Gusen, w ciągu długich nie kończących się 5 lat, kiedy mówiłem sobie: prawie już nie wierzę, że stąd wyjść mogę, chciałem zawsze, choćby na czworakach, wyjść z tego grobu obozowego i zostać misjonarzem. Ile razy któryś z moich kolegów seminaryjnych umierał w obozie (z grupy 26 zginęło czternastu), (…) stawałem się jakby spadkobiercą i jego powołania”. O. Marian Żelazek wielokrotnie podkreślał, że doświadczenia obozowe obudziły w nim poczucie godności każdego człowieka. W tym trudnym okresie umocnił swe powołanie misyjne.
Po wyzwoleniu i zakończeniu wojny udał się do Rzymu, gdzie odbył studia teologiczne na Anselmianum. Wyświęcony na kapłana 18 kwietnia 1948 r. w Rzymie, został posłany 21 marca 1950 r. do Indii. Po przyjeździe do Bombaju władze zakonne skierowały go do pracy wśród ludu Adiba. W 1964 r. został inspektorem 171 szkół katolickich w okręgu Simbar. W 1968 r. zorganizował placówkę misyjną w Bondamunda i został tu proboszczem. Zbudował tu kościół pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej.
Od 1 czerwca 1975 r. pracował w Puri (stan Orissa) nad Zatoką Bengalską, w jednym z najświętszych miast hinduistów. Dostrzegając wszechobecną nędzę wśród trędowatych oraz pogardę i odrzucenie społeczeństwa, o. Żelazek zorganizował dla nich pomoc. Utworzył kolonię trędowatych. W 1980 r. powstało leprozorium, a w 1984 szkoła dla dzieci z rodzin trędowatych. Obecnie liczy ona 600 stałych pacjentów, którzy żyją tutaj wraz ze swoimi rodzinami. Ojciec Marian zapewnił im dach nad głową, a tym, którzy są w stanie pracować – zatrudnienie. Mieszkańcy kolonii pracują w warsztacie obuwniczym, szwalni, tkalni materiałów, cegielni i warsztacie produkującym sznurek. Mieszkańcy kolonii uprawiają ogród warzywny, sad i prowadzą fermę kurzą, sprzedając nadwyżki swych produktów. W Puri działa również klinika dentystyczna dla podopiecznych. O. Marian Żelazek mawiał: „Tylko misjonarz żyjący głęboką wiarą, uprzejmy, i tak zwyczajnie dobry, może przybliżyć ludziom Chrystusa”. Misjonarz zdobywał sympatię i uznanie przez prostotę życia i oddanie dla chorych. Zasłużył na szacunek i miłość nie tylko u tych, którym pomaga, ale także całego społeczeństwa, włącznie z elitami hinduizmu. Był nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla w 2002 r. przez Ruch Solidarności z Ubogimi Trzeciego Świata Maitri.
W Puri o. Marian zbudował kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, który konsekrowano w 1985 r. oraz bibliotekę. Tu również otworzył schronisko dla bezdomnych trędowatych i Małysz szpital.
W 1990 r. o. Żelazek zrezygnował z funkcji proboszcza i stał się pustelnikiem żyjącym w aśramie. W dalszym ciągu opiekował się trędowatymi. Kilka miesięcy przed śmiercią misjonarz otworzył Centrum Dialogu – Ishpanthi Ashram.
Zmarł 30 kwietnia 2006 r. w Puri, a został pochowany na cmentarzu Wschodniej Prowincji SVD w Jharsugunda. Jego praca misyjna w Indiach trwała 56 lat. Chociaż o. Żelazek był wielokrotnie nagradzany za swą działalność na rzecz trędowatych, jednak najbardziej cenił sobie tytuł, jaki nadali mu podopieczni – „Bapa” (Ojciec). Mottem jego życia stało się powiedzenie: „Nie trudno być dobrym, trzeba tylko chcieć!”.
Zapraszamy na stronę: www.marianzelazek.werbisci.pl
