„Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas”. Bóg stał się człowiekiem, narodził się z Maryi Dziewicy w Betlejem dla naszego zbawienia. To Dziecię przyszło nie tylko do ludu Izraela, reprezentowanego przez pasterzy z Betlejem, ale do całej ludzkości, którą symbolizują Mędrcy ze Wschodu.

Kościół nazywa dzisiejsze święto „Epifanią” – Objawieniem, ukazaniem się Boskości. Słowami proroka Izajasza opisuje treść tego święta: „Powstań, świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała Pana rozbłyska nad tobą” (Iz 60,1). Tak, przyszedł na świat Ten, który jest Światłością prawdziwą; Ten, który jest objawieniem dobroci Boga i Jego miłości oraz miłosierdzia do ludzi.

Uroczystość, którą przeżywany ukazuje nam powołanie wszystkich ludzi do wiary. Ukazuje otwarcie horyzontów zbawienia dla wszystkich narodów. O tym mówi prorok: „I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. (Iz 60,6).

Usłyszeliśmy, że Mędrcy ze Wschodu wiernie podążali za gwiazdą, za jej światłem i spotkali wielkie Światło Chrystusa, Nowonarodzonego Syna Bożego. Byli to ludzie głębokiej wiary. Wchodząc do groty z wiarą: „upadli na twarz i oddali Jezusowi pokłon, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę”. Rozpoznali w Dziecięciu Mesjasza. Tak spełniła się «tajemnica, o której mówi św. Paweł: poganie już są (...) współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię» (Ef 3, 6).

Dziś Kościół zaprasza nas, abyśmy wraz z Mędrcami przebyli drogę do Betlejem, oddali pokłon Dziecięciu, w którym Bóg objawił światu swą nieskończoną miłość i miłosierdzie. Idąc za światłem Gwiazdy, która przewodzi naszym szczerym poszukiwaniom Zbawcy, docieramy do Betlejem – „Domu Chleba”, gdzie Bóg karmi nasze serca radością ze spotkania z Chrystusem, Jego prawdą, miłością i miłosierdziem.

Tajemnica Objawienia Pańskiego mówi, że Bóg w swoim miłosierdziu: „pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tym 2,4). Powołanie do wiary i zaproszenie do budowania królestwa Bożego ma więc charakter powszechny. Pan kieruje je do wszystkich ludzi, bez względu na ich narodowość, status społeczny i ekonomiczny, wykształcenie czy posiadaną władzę. Obecnie na ziemi żyje ponad 7 miliardów ludzi, i Chrystus pragnie obdarzyć wszystkich swą miłością, prawdą i miłosierdziem. To pragnienie Chrystusa oraz fakt, że przeogromna część ludzkości, ponad 5 miliardów nie słyszała Dobrej Nowiny przynagla nas do ewangelizacji i dawania świadectwa wiary.

Jak uczył nas św. Jan Paweł II: „Kościół nie może pozostawać w ukryciu (por. Mt 5,14), bo ludzie potrzebują jego orędzia światła i nadziei, aby oddać chwałę Ojcu, który jest w niebie” (por. Mt 5, 16). Oto orędzie dzisiejszej uroczystości: Chrystus jest Światłością świata, która oświeca każdego człowieka i wszystkie narody. To orędzie powierzone trzem Mędrcom, apostołom dotyczy także wszystkich uczniów Chrystusa.

Orędzie Ewangelii 1050 lat temu zostało przyniesione na nasze ziemie przez wielkich misjonarzy: św. Wojciecha, Pięciu Braci Męczenników, św. Brunona z Kwerfurtu i ich następców. Dzięki misji, którą wypełnili aż do oddania życia za wiarę, dzisiaj my żyjemy Ewangelią, tworzymy Kościół, doświadczamy miłosierdzia, uczestniczymy w Eucharystii i dzielimy się wiarą z innymi aż po krańce ziemi.

W obliczu jubileuszu warto zadać sobie pytanie, czy Polska ochrzczona 1050 lat temu, jest semper fidelis, zawsze wierna swoim chrzcielnym obietnicom? Niech ten czas Jubileuszu Chrztu Polski pobudzi nas do refleksji nad zobowiązaniami chrzcielnymi i wdzięczności za dar włączenia we wspólnotę uczniów Chrystusa. Uświadamiajmy sobie, że z chrztu świętego jesteśmy uczniami-misjonarzami: uczniami, bo będąc w szkole Jezusa, poznajemy i umacniamy wiarę w swych sercach; misjonarzami, bo z radością dzielimy się wiarą z innymi.

Na początku tego Jubileuszowego roku miała miejsce beatyfikacja dwóch naszych rodaków w Chimbote. Bł. Michał Tomaszek i bł. Zbigniew Strzałkowski, to dwaj franciszkańscy misjonarze męczennicy z Pariacoto w Peru. Po ich męczeńskiej śmierci za wiarę 9 sierpnia 1991 r. parafianie z Pariacoto na ich grobach umieścili napis: „Mocni w wierze, płonący miłością, posłańcy pokoju aż do męczeństwa”. Są to pierwsi misjonarze męczennicy beatyfikowani z Polski. Oni byli tą gwiazdą, która prowadziła ludzi do Chrystusa i dali świadectwo wiary.

Jest to wielki dar nie tylko dla Kościoła w Peru, ale i dla naszego Kościoła w Polsce na Rok Jubileuszowy i Rok Miłosierdzia. Ich beatyfikacja, w której miałem szczęście uczestniczyć, była wielkim świętem misyjnym z przesłaniem, że „język miłości, pokoju i pojednania był prawdziwym „świetlistym szlakiem”, który doprowadził ich do zwycięstwa. Oni dali świadectwo prawdzie i uczą wierności naszemu powołaniu chrześcijańskiemu, trwania przy Chrystusie mimo trudności i zagrożeń oraz bycia tą gwiazdą, która prowadzi innych do Chrystusa.

Będąc w Peru i Ekwadorze podziwiałem piękną pracę misjonarzy i misjonarek z Polski. Wyrażają wdzięczność za modlitwy, ofiarowanie cierpień i pomoc materialną. Biskupi, z którymi tam się spotykałem kierują jeszcze jedną gorącą prośbę: Przyślijcie nam misjonarzy z Polski. W imieniu biskupów ze wszystkich kontynentów, którzy kierują podobne prośby proszę szczególnie kapłanów, osoby konsekrowane, osoby świeckie: miejcie odwagę być gwiazdą betlejemską dla ludzi innych kultur, koloru skóry, prowadzącą do Chrystusa.

Nasze spotkanie z Jezusem „Światłością świata”, przeżywamy w czasie Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. Jest to czas łaski dla Kościoła i dar łaski. Jezus Chrystus, który narodził się w Betlejem jest obliczem miłosierdzia Ojca. Kontemplujmy tajemnicę miłosierdzia, otwierajmy się na miłosierdzie i bądźmy misjonarzami miłosierdzia.

Świadkami miłosierdzia Bożego są współcześni misjonarze: kapłani fideidoniści, zakonnicy, siostry zakonne, wierni świeccy. Już w 97 krajach świata, na wszystkich kontynentach, misjonarki i misjonarze z Polski, w liczbie 2040 osób, głoszą Ewangelię i tworzą wspólnoty uczniów Chrystusa. Idą do tych, którzy nie słyszeli jeszcze o Chrystusie, dzielą się wiarą poprzez słowo i świadectwo życia oddanego dziełom miłosierdzia. To oni, z wielką ofiarnością i poświęceniem służą ubogim i potrzebującym pomocy, chorym, starszym, ofiarom konfliktów zbrojnych, odrzuconym przez innych i skrzywdzonym. Poprzez dzieła miłosierdzia misjonarze odbudowują w nich nadzieję i pomagają przetrwać trudne chwile. Misjonarki i misjonarze są niczym Gwiazda Betlejemska, która płonąc w nocy nędzy, ubóstwa i zapomnienia współczesnego świata, prowadzi nowe pokolenia do Chrystusa, jedynego Zbawiciela świata.

Dzisiejszą Uroczystość Objawienia Pańskiego narodom pogańskim obchodzimy pod hasłem: „Jesteśmy misjonarzami miłosierdzia”. Nie tylko misjonarze lub jakaś inna grupa duchownych lub świeckich w Kościele, ale my wszyscy jesteśmy powołani do dawania świadectwa Chrystusowi poprzez dzieła miłości miłosiernej. Jezus nas potrzebuje, abyśmy byli dla innych gwiazdą, która oświeca drogę do Niego.

Wszyscy ochrzczeni jesteśmy misjonarzami miłosierdzia. I chociaż nie wszyscy możemy opuścić nasze domy, wspólnoty i codzienne zajęcia, by udać się do krajów misyjnych, to wszyscy możemy wypełnić powołanie misyjne i stać się współpracownikami misjonarzy. W jaki sposób?

IV Krajowy Kongres Misyjny, który przeżywaliśmy w Polsce w dniach 12-14 czerwca 2015 r. przypomniał nam, że możemy pomagać poprzez naszą modlitwę za misje, ofiarowanie cierpień niedostatków życiowych w intencji misjonarzy. Możemy pomagać wszyscy: dzieci zrzeszone w Papieskim Dziele Misyjnym Dzieci, które dzisiaj kolędują i zbierają środki na pomoc dla swych rówieśników w krajach misyjnych, w tym roku dla dzieci z Madagaskaru, młodzież zaangażowana w grupach misyjnych, wolontariatu i dorośli. W 450 miejscowościach w Polsce wyruszają Orszaki Trzech Króli. Dołączmy do Trzech Monarchów, by oddać pokłon Chrystusowi i prowadźmy innych do Niego jako misjonarze miłosierdzia.

Dzisiaj, zgodnie z zaleceniem Konferencji Episkopatu Polski we wszystkich parafiach w naszej Ojczyźnie zbierane są ofiary na Krajowy Fundusz Misyjny. Dar serca, dziś złożony służy realizacji dzieł miłosierdzia w najuboższych krajach świata, gdzie nasi misjonarze dzielą trudy i niedostatki życia wraz z ludnością miejscową.

Z tego funduszu utrzymuje się także Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie, przygotowujące do pracy misyjnej nowych misjonarzy i misjonarki. Obecnie w Centrum do wyjazdu na misje przygotowuje się 29 osób.

W ich imieniu serdecznie dziękuję za Waszą modlitwę, ofiarowanie cierpień i ofiarność, poprzez które wyrażacie swą troskę o misyjne dzieła Kościoła w świecie. Ufam, że Chrystus miłosierny wszystkim dobrodziejom misji wynagrodzi swą łaską i obfitym błogosławieństwem. Niech Jego błogosławieństwo: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5,7), stanie się udziałem wszystkich nas w tym rozpoczętym już Nowym roku.