Misjonarz ze Śląska – O. Paul Schebesta SVD
http://www.werbisci.pl
7 października w Muzeum Misyjno-Etnograficznym Księży Werbistów w Pieniężnie został otwarta nowa wystawa czasowa atytułowana „Misjonarz ze Śląska – O. Paul Schebesta SVD”.
Wystawa powstała dzięki współpracy Koła Naukowego Antropologii Kultury Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie i Muzeum Misyjno-Etnograficznego Księży Werbistów w Pieniężnie.
Uroczystego otwarcia wystawy dokonali: Sławomir Sadowski, wicewojewoda warmińsko-mazurski, ks. dr hab. Marek Żmudziński, dziekan Wydziału Teologii UWM oraz o. Eryk Kopa SVD, prowincjał Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego. Opiekę merytoryczną nad wystawą objął o. dr hab. Jacek Pawlik SVD, profesor UWM. Ekspozycję w muzeum przygotowali: s. Hanna Lellek SSpS i dn Marcin Domański SVD.
W polityce europejskiej kładzie się coraz większy akcent na tożsamość regionalną. Z jednej strony zwraca się uwagę na regiony ubogie, aby przyspieszyć ich rozwój. Z drugiej strony, przez promocję oryginalnych form kulturowych, pragnie się wzmocnić regionalną tożsamość mieszkańców. Niektóre regiony Europy były kuźnią powołań misyjnych. Warto zauważyć, że były to regiony pogranicza lub takie regiony, w których współżyły różne kultury. Jednym z nich był Śląsk.
Prezentując postać o. Paula Schebesty SVD chcieliśmy pokazać na jego przykładzie specyficzną tożsamość misjonarzy werbistów pochodzących ze Śląska i urodzonych przed rokiem 1945, którzy podejmując pracę na misjach okazali szczególną empatię do misjonowanych ludów, kładąc akcent na poszanowanie ich języków i kultur. Będąc bowiem wychowani w środowisku dwujęzycznym i wielokulturowym potrafili lepiej zrozumieć sytuację kolonizowanych, pielęgnować ducha otwartości i dialogu.
O. Paul Schebesta żył w tamtej epoce przełomu (1887–1967). W domu mówił dialektem śląsko-morawskim, niemieckiego nauczył się w szkole. Poczucie pochodzenia z mniejszości etnicznej pozwalało mu zrozumieć sytuację Pigmejów, wśród których prowadził badania, w ich relacjach do sąsiadujących ludów Bantu. Jako misjonarz nie pozostawał obojętny na ich cierpienia, walcząc o ich prawa na forum lokalnym i międzynarodowym. Jako profesor przekazywał słuchaczom swoją wiedzę i sympatię do ludów pozaeuropejskich.
Stanowi on wzór misjonarza i afrykanisty: etnologa i lingwisty, profesora i werbisty, pochodzącego z regionu pogranicza, dla którego uniwersalizm oznaczał przede wszystkim ewangeliczną miłość do każdego człowieka.
Z wystawą prezentowaną w Muzeum Misyjno-Etnograficznym w Pieniężnie będzie można się zapoznać do 5 listopada 2017 roku.
Jacek Pawlik SVD
Za: www.werbisci.pl
***
O. Paul Joachim Schebesta SVD urodził się 20 III 1887 r. w Piotrowicach Wielkich k. Raciborza w rodzinie chłopskiej Antoniego i Joanny z d. Wycisk. Nauki gimnazjalne pobierał u werbistów w Nysie, studia teologiczne ukończył w Mödling, przyjmując 29 VIII 1911 r. święcenia kapłańskie. W latach 1912-1916 był misjonarzem Mozambiku, gdzie również prowadził badania etnograficzne i lingwistyczne. Następnie do 1920 r. przebywał w Lizbonie, przeprowadzając kwerendy w tamtejszych archiwach i bibliotekach. W latach 1920-1923 był współpracownikiem czasopisma „Antropos” i miał ogromny szacunek dla redaktora o. Wilhelma Schmidta. Po ekspedycji do Semangów na półwyspie Malakka, w 1926 r. doktoryzował się z etnologii i egiptologii na Uniwersytecie Wiedeńskim. Jego podróże naukowe prowadziły do Pigmejów w Afryce Środkowej, na Filipiny i na Malakka. Po 1945 r. udał się ponownie do kongijskich Pigmejów, badając ich wierzenia religijne. Zwany „Baba wa Bambuti – ojcem Bambutów” kierował do opinii światowej apele o ratowanie ludów pierwotnych. Wyniki swoich badań umieścił w około 200 publikacjach. Przy całej swojej erudycji pozostał misjonarzem i duszpasterzem. Jako misjonarz i badacz swoją dobrocią i gruntowną wiedzą przyczyniał się do wzajemnego zrozumienia ludów i narodów o różnej tradycji kulturowej i religijnej. Otrzymał liczne odznaczenia i był członkiem Instytutu Atropos, Austriackiej Akademii Nauk, Królewskiego Instytutu Antropologicznego w Londynie, Niemieckiego Towarzystwa Antropologicznego i Praskiej Akademii Nauk. Zmarł 17 IX 1967 r. w Mödling i został pochowany na tamtejszym cmentarzu zakonnym.
