Powakacyjne wydanie „Misyjnych Dróg” jest o szkolnictwie na misjach. Polskie misjonarki i misjonarze w wielu zakątkach świata budują i prowadzą szkoły, dając uczniom szansę na lepszą przyszłość. To dla nich jeden ze sposobów głoszenia Chrystusa. Są specjalistami od takiej pomocy. Edukacja, wykształcenie są wg nich najlepszym sposobem na walkę z ubóstwem i wykluczeniem w krajach misyjnych. W wydaniu przeczytamy także o programach tzw. adopcji misyjnej.

„To zaskakujące zdjęcie na okładce. Ma jednak historię. Powstało w Kamerunie Północnym w 2020 r., gdzie całkiem niedaleko jest pustynia Sahara i jezioro Czad. To tam w Malsidiki budowana była szkoła. W jaki sposób? Każdy robił to, co potrafi. Pieniądze na materiały budowlane zorganizowali misjonarze z Polski, a reszta była w rękach miejscowych. Szczególny zapał drzemie w dzieciach niosących cegłę. One chcą się uczyć i chcą wybudować szkołę. I tak się stało” – napisał w edytorialu redaktor naczelny Marcin Wrzos OMI. „Jak ważne są szkoły, pokazują historie z Papui-Nowej Gwinei. Gdy jedno z plemion chce ukarać inne – to niszczy mu szkołę, bo wie, że niszczy w ten sposób szansę na lepszą przyszłość plemienia. UNICEF podaje, że edukacja jest najlepszą metodą na walkę z ubóstwem, rozwój społeczny, a mimo to nadal są regiony świata, w których czytać i pisać nie umie ponad 60% dzieci i dorosłych. Zapraszam Was na szkolne drogi na misjach. Misjolodzy, czyli specjaliści od tej działalności Kościoła, mówią o trójnogu misyjnym lub triadzie misyjnej. Tam, gdzie jest misja centralna, tam oprócz kościoła powinna szybko powstać szkoła, a także ośrodek zdrowia. Tak od zawsze wyglądały misje. W ten sposób głosi się też Ewangelię. Pokazuje się ludziom, że Ktoś przez «ręce» misjonarzy troszczy się o nich, że Bogu i innym ludziom zależy na nich – na ich rozwoju i na ich przyszłości” – zauważył. Autorzy tekstów na łamach „Misyjnych Dróg” (m.in. Małgorzata Terlikowska, Konrad Myszkowski, Michał Jóźwiak, Damian Szumski MSF) opowiadają o szkolnictwie misyjnym na poszczególnych kontynentach, o jego znaczeniu i historii. Ekspertami wydania są: Milena Szymczak, ks. Marek Kapłon, bp Jan Kot OMI, dr Aneta Rayzacher-Majewska oraz dr Józef Wcisło OMI. W dwumiesięczniku można przeczytać opracowanie na temat ŚDM w Lizbonie (Antoni Jezierski), a także orędzie papieża Franciszka na tegoroczny Światowy Dzień Misyjny na rok 2023.

W 221. numerze „Misyjnych Dróg” czytelnicy znajdą rozmowy: z koordynatorką projektu tzw. adopcji misyjnej „Misja Szkoła” – o tym programie, jak i z nauczycielką Mercedes Antileo z Argentyny – o próbach zachowania miejscowego języka i kultury. W czasopiśmie znalazło się miejsce na dwa fotoreportaże.

W kolejnym wydaniu czasopisma nie brakuje działu „Przyjaciele Misji”, a także informacji dotyczących prowadzonego przez redakcję projektu „Misja Szkoła”. Jak zwykle jest też szesnastostronicowa wkładka dla dzieci „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki” – tym razem z opowieściami z Ekwadoru. Opublikowano także felietony Elżbiety Adamiak i ks. Andrzeja Draguły. Na łamach pisma czytelnicy zachęcani są też do korzystania z internetowego portalu misyjnego www.misyjne.pl.

„Misyjne Drogi” to prawie stustronicowy dwumiesięcznik wydawany od 1983 r. w Poznaniu przez Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do publicystów piszących na jego łamach zalicza się ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, o. Jarosława Różańskiego OMI, Tomasza Terlikowskiego, o. Andrzeja Madeja OMI, Elżbietę Adamiak, ks. Artura Stopkę oraz ks. Andrzeja Dragułę. Celem redakcji jest kreatywna i ciekawa prezentacja działalności misyjnej Kościoła, treści religioznawczych, podróżniczych i antropologicznych. „Misyjne Drogi” to czasopismo misyjne o największym nakładzie i objętości w Polsce, dostępne jest także w wolnej sprzedaży.

MW OMI / Poznań