Św. Teresa przyszła na świat w Alencon (Normandia) w nocy z 2 na 3 stycznia 1873 r. Była dziewiątym dzieckiem Zelii i Ludwika Martin, ogłoszonych przez Benedykta XVI błogosławionymi. Gdy miała 4 lata zmarła jej matka. Ciężar wychowania córek przejął ojciec. Tereska gorąco go kochała i darzyła wielkim szacunkiem. Był dla niej obrazem Ojca niebieskiego.

W latach 1881-1886 Teresa uczęszczała do szkoły sióstr benedyktynek w Lisieux i mieszkała w internacie. 25 III 1883 r. mała dziewczynka zapadła na ciężką chorobę, której została cudownie uzdrowiona przez Matkę Bożą (13 maja). Do komunii świętej po raz pierwszy przystąpiła w 1884 r. W tym samym roku otrzymała sakrament bierzmowania.

W duszy młodej dziewczyny zrodziło się pragnienie zostania misjonarką w Paryżu. „Pewnego dnia, czytając Roczniki Misyjne Rozkrzewiania Wiary, przerwała lekturę i zawołała: «Czuję jakże gwałtowne pragnienie być misjonarką, zostanę karmelitanką!». Pragnęła «cierpieć bardziej i w ten sposób zbawić więcej dusz»”. Do klasztoru karmelitańskiego zapukała w wieku 15 lat z postanowieniem „Chcę być świętą!”. Podczas obłóczyn w styczniu 1889 r. otrzymała imię Teresa od Dzieciątka Jezus i od Świętego Oblicza. „Przybyłam tutaj, aby zbawiać dusze, a nade wszystko, by modlić się za kapłanów”.

W 1890 r. złożyła uroczystą profesję. Jako siostra zakonna wyróżniała się szczególną gorliwością, umiłowaniem modlitwy, radością z przeżywania wiary w murach zakonnych. Ze względu na duchową dojrzałość s. Teresa została mistrzynią nowicjatu. W Karmelu odkryła piękno małej drogi dziecięctwa Bożego, którą opisała w „Dziejach duszy”.

Teresa nie mogła wyjechać na misje, ale stała się prawdziwą misjonarką poprzez nieustanną modlitwę za misyjną działalność Kościoła. W tej intencji ofiarowywała liczne cierpienia (była chora na gruźlicę) fizyczne i duchowe.

W Karmelu w Lisieux Święta czytała życiorysy misjonarzy. Była apostołką modlitwy i ofiary na rzecz misji. Modliła się za głoszących Ewangelię misjonarzy i w ich intencjach. Czując zbliżającą się śmierć Teresa wyznała: „Chcę spędzać czas w niebie na czynieniu dobra na ziemi”.

Zmarła 30 września 1897 r. Miała 24 lata. W 1923 r. papież Pius XI ogłosił ją błogosławioną, a dwa lata później świętą. 14 grudnia 1927 r. Pius XI ogłosił św. Teresę od Dzieciątka Jezus główną patronką misji, misjonarzy i misjonarek świata. Jan Paweł II ogłosił ją doktorem Kościoła (1999 r.).

LITANIA DO ŚW. TERESY OD DZIECIĄTKA JEZUS

Kyrie, elejson, Chryste, elejson, Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, jedyny Boże,
Święta Maryjo – módl się za nami,
Święta Tereso od Dzieciątka Jezus,
Umiłowane dziecko Ojca Niebieskiego,
Oblubienico Jezusa Chrystusa,
Obdarzona mądrością Ducha Świętego,
Ikono tajemnicy Boga-Miłości,
Radosna ofiaro Miłości Miłosiernej,
Ukochana córko Najświętszej Maryi Panny,
Doktorze Kościoła Świętego,
Córko Karmelu wskazująca drogę do zbawienia,
Wierna córko św. Teresy od Jezusa,
Wierna uczennico św. Jana od Krzyża,
Patronko nie lękających się przystąpić do Boga,
Patronko wątpiących i zrozpaczonych,
Patronko misji i misjonarzy,
Patronko przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej,
Opiekunko małych i pokornych,
Wzorze mądrości ewangelicznej,
Wzorze miłości bliźniego,
Wzorze miłości dążącej do prawdy,
Wzorze pokory, przyjmującej wszystko, jako dar Boga,
Wzorze dziecięcej ufności i zawierzenia Bogu,
Wzorze świętości dostępnej dla każdego,
Wzorze autentycznego życia duchowego,
Nauczycielko poznania Chrystusa,
Nauczycielko umiłowania Kościoła,
Nauczycielko modlitwy,
Mistrzyni wiary,
Mistrzyni drogi dziecięctwa duchowego,
Mistrzyni chrześcijańskiego życia,

 
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

Módlmy się:

Panie, który rzekłeś: Jeśli się nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego, daj nam, prosimy, tak naśladować św. Teresę, dziewicę w pokorze i prostocie serca, abyśmy otrzymali nagrodę wieczną. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.