W każdej Eucharystii przeżywamy ponownie tajemnicę Odkupienia, osiągającą swój szczyt i źródło w ofierze Pana, co podkreślają słowa konsekracji: «Ciało moje, które za was będzie wydane (...) Krew moja, która za was będzie wylana» (por. Łk 22, 19-20).

Chrystus umarł za wszystkich; dla wszystkich jest darem zbawienia, który Eucharystia uobecnia sakramentalnie na przestrzeni dziejów: «to czyńcie na moją pamiątkę!» (Łk 22, 19). To polecenie powierzone jest szafarzom w sakramencie kapłaństwa, jednakże na tę ucztę i ofiarę zaproszeni są wszyscy ludzie całego świata, by w ten sposób mogli uczestniczyć w życiu Chrystusa: «Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie» (J 6, 56-57). Nim posileni, wierzący pojmują, że zadanie misyjne polega na tym, by być «ofiarą miłą Bogu, uświęconą Duchem Świętym» (Rz 15, 16), aby coraz bardziej stanowić «jeden duch i jedno serce» (Dz 4, 32) i stawać się razem z misjonarkami i misjonarzami świadkami Jego miłości aż po najdalsze krańce ziemi.

W nawiązaniu do tematu trzyletniego programu duszpasterskiego, Dzień Modlitwy i Pomocy Misjom, w dniu  6 stycznia 2022 r., obchodzimy pod hasłem: „Z Wieczernika aż na krańce świata”. Św. Jan Paweł II, w Encyklice Ecclesia de Eucharistia, napisał: „Eucharystia buduje Kościół, a Kościół sprawuje Eucharystię”, której celem jest „zjednoczenie ludzi z Chrystusem, a w Nim z Ojcem i z Duchem Świętym”(EE, 22). Ona daje ochrzczonym i posłanym siłę do wypełnienia powołania misyjnego. Nasza misja polega na tym, by będąc „jednego ducha i jednego serca” (Dz 4,32), stawać się głosicielami i świadkami Ewangelii, aż po najdalsze krańce ziemi.

Ojciec Święty Jan Paweł II podkreślał związek Eucharystii z działalnością misyjną Kościoła. Uczył: „Uczestnicząc w Ofierze Eucharystycznej pojmujemy głębiej powszechność odkupienia i wynikającą z tego pilną misję Kościoła” (Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Misyjny 2004). Na zakończenie każdej Mszy św., kiedy celebrans żegna zgromadzenie słowami: „Idźcie Ofiara spełniona”, wszyscy na wzór Trzech Mędrców wracających inną drogą do swojej ojczyzny, powinni czuć się posłani jako „misjonarze Eucharystii” do wszystkich środowisk i to aż na krańce świata, by dzielić się wielkim darem, który otrzymali. Ten bowiem, kto spotyka Chrystusa w Eucharystii, nie może nie głosić swym życiem miłosiernej miłości Odkupiciela. Z naszego Wieczernika Eucharystycznego nieśmy innym radość z przyjścia Boga Zbawiciela dla wszystkich.

Kościół, Lud Boży pielgrzymujący przez wieki, odnawiając codziennie Ofiarę ołtarza, oczekuje chwalebnego powrotu Chrystusa. To właśnie głosi po przeistoczeniu zebrane wokół ołtarza zgromadzenie eucharystyczne. Z odnawianą za każdym razem wiarą potwierdza ono pragnienie ostatecznego spotkania z Tym, który przyjdzie, by urzeczywistnić w pełni swój plan powszechnego zbawienia. Duch Święty, działając niewidzialnie, ale skutecznie, prowadzi lud chrześcijański po jego codziennych duchowych drogach, na których napotyka nieuniknione trudności i doświadcza tajemnicy Krzyża. Eucharystia jest źródłem pociechy i zadatkiem ostatecznego zwycięstwa dla człowieka walczącego ze złem i grzechem; jest ona «chlebem życia» pokrzepiającym tych, którzy z kolei stają się «chlebem łamanym» dla braci i sióstr na terytoriach misyjnych, niekiedy płacąc nawet męczeństwem za wierność Ewangelii.

o. dr Kazimierz Szymczycha SVD
"Pomagamy misjom" gazeta agend KEP ds Misji 2022