+ Kochani Przyjaciele Misji!

Chrystus zmartwychwstał! Alleluja!

Prawdziwie zmartwychwstał! Alleluja!

Tym radosnym zawołaniem pragnę rozpocząć kolejny list z ziemi afrykańskiej. Czas mija bardzo szybko wśród codziennych spraw i obowiązków, jednak Wielki Post przypomina nam o tym, co najważniejsze, co jest tęsknotą naszego serca: o Bogu. Także i tu, w Kamerunie, przygotowujemy się do Świąt Wielkanocnych. Nie ma co prawda Gorzkich Żalów, pisanek czy święcenia pokarmów, ale wiara w zwycięstwo nad śmiercią jest taka sama. W czasie Wielkiego Postu udało nam się dotrzeć z rekolekcjami o Bożym Miłosierdziu do wiosek położonych w buszu, gdzie orędzie przekazane przez s. Faustynę nie jest jeszcze znane. Dla nas, wychowanych w Polsce, pewne prawdy wiary wydają się oczywiste. Dopiero patrząc na ludzi, którzy pierwszy raz słyszą o tym, że Bóg jest miłosiernym Ojcem, a nie surowym sędzią i katem, rozumiem prawdziwą „rewolucję” tego przesłania.

Z każdym tygodniem coraz lepiej poznaję nowe miasto oraz ludzi, z którymi pracuję i się spotykam. Na naszą popołudniową świetlicę uczęszcza już ponad 40 osób! Jest to dla mnie ogromna radość, ponieważ oznacza to konkretną pomoc, którą możemy ogarnąć kolejne dzieci i ich rodziny. Każdy wydany talerz z jedzeniem, każdy zeszyt, każda piłka i skakanka jest dowodem Waszej hojności i dobrego serca. To dzięki Wam możemy tu być i posługiwać najuboższym tego świata. Niech każdy uśmiech i szczera radość przychodzących na naszą misję dzieci przemieni się w błogosławieństwo i wyrazy podziękowania Wam przesyłane. W imieniu swoim oraz tych dzieci bardzo gorąco dziękuję Wam za to wsparcie. Kilka razy udało mi się dotrzeć z ciepłym posiłkiem również do dzieci ulicy zamieszkujących dworce i śmietniska naszego miasta. Ponieważ Bertoua to stosunkowo duża miejscowość, często spotykam dzieci, które przyjechały tu z daleka, by uciec od biedy w swoich wioskach. Słuchając ich historii łatwo można dostrzec powtarzający się schemat: bieda w rodzinie, śmierć rodziców i krewni wyrzucający ich z domu, by nie musieć „karmić kolejnej gęby”. Śpią na dworcach autobusowych, grzeją się w nocy przy ogniskach, żebrzą pod sklepami, a na śmietniskach szukają jedzenia i rzeczy, które można jeszcze sprzedać. Czasem udaje mi się z nimi skontaktować, przywieźć ciepły posiłek, chwilę porozmawiać, ale jest to kropla w oceanie potrzeb. Dlatego bardzo proszę Was o modlitwę za te dzieci i młodzież. Nie mają łatwego startu w życie, są zostawione same sobie, bo państwo nie zapewnia im żadnej pomocy.

Kochani Przyjaciele Misji! Na te nadchodzące Święta Wielkiej Nocy pragnę życzyć Wam głębokiej wiary, szczerej miłości i niekończącej się nadziei. W tym trudnym czasie nie zapominajmy, że Bóg jest mocniejszy niż śmierć, że życie zawsze zwycięży. Niech te Święta będą dla nas umocnieniem oraz czasem radosnych spotkań z bliskimi, Z całego serca dziękuję Wam za wszelkie wsparcie, dobre słowo i modlitwę za mnie oraz za naszych podopiecznych. Błogosławionych Świąt!

Z modlitwą

s. Nazaria Czernek OP